پذیرش همسالان در دانش آموزان پسر پایۀ دوم راهنمایی با نارسایی های یادگیری ویژه و دانش آموزان با پیشرفت تحصیلی متفاوت

هدف پژوهش حاضر مقایسه پذیرش همسالان از نظر خود و همکلاسی ها در دانش آموزان با نارسایی های یادگیری ویژه و دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی پایین، متوسط و بالا در پایۀ دوم راهنمایی است. این پژوهش از نوع کاربردی و روش انجام آن علّّی- مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‏آموزان پسر پایۀ دوم راهنمایی شهر اردبیل بود. آزمودنی های پژوهش شامل 160 دانش آموز (40 دانش‏آموز با نارسایی های یادگیری ویژه، 40 دانش آموز با پیشرفت تحصیلی پایین، 40 دانش آموز با پیشرفت تحصیلی متوسط و 40 دانش آموز با پیشرفت تحصیلی بالا) پایه تحصیلی دوم راهنمایی شهر اردبیل  بود که به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از میان دانش آموزان انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون‏های خواندن، نوشتن و ریاضیات، مقیاس پذیرش همسالان، آزمون گروه سنجی و آزمون هوشی ریون استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که بین دانش آموزان با نارسایی های یادگیری ویژه و دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی پایین، متوسط و بالا در پذیرش همسالان از نظر خود و همکلاسی ها تفاوت معناداری وجود دارد. این نتایج بیان می کند که دانش‏آموزان با نارسایی های یادگیری ویژه و دانش‏آموزان با پیشرفت تحصیلی پایین در پذیرش همسالان مشکلات بیشتری دارند. این نتیجه تلویحات مهمی در زمینه آموزش و خدمات مشاوره ای برای دانش‏آموزان استثنایی دارد؛ پیشنهاد می گردد با آموزش مهارت‏های برقراری تعاملات اجتماعی به دانش آموزان دارای نارسایی های یادگیری ویژه به آن ها کمک شود تا با افزایش محبوبیت خود در بین همکلاسی ها بتوانند بر مشکلات تحصیلی خود غلبه کنند.